Oorlog Voeren tegen Drugs, of Oorlog Voeren op Drugs?

Oorlog Voeren tegen Drugs of op Drugs? 

Sinds het begin van het menselijk bestaan, zijn drugs en oorlogen al een feit. Het hoort bij de menselijke drang naar macht en bezit en chillen en loslaten. Geen eeuw is voorbijgegaan zonder een stevige, vernietigende oorlog. Geen eeuw is voorbijgaan zonder een oorlog op drugs. Van de Eerste Perzische Oorlog in de 5^e eeuw v.Chr. naar de Byzantijns-Arabische Oorlog van 750 tot 1055. Nu is er in die hoek weer de Syrische Burgeroorlog die al negen jaar aan de gang is. De oorlog tegen drugs is daarentegen slechts zo’n 50 jaar aan de gang

Geen enkele van de honderden oorlogen die hebben plaatsgevonden zijn uitgevochten in enkele dagen of weken. Ze betrokken allemaal een tijdspanne van meerdere maanden of jaren. Ik moet je dus niet vertellen dat oorlog voeren een enorm destructief proces is voor soldaten. Zowel fysiek als mentaal. Wanneer je weken in een loopgraaf zit of dagen aan het marcheren bent, zinkt de moed je snel in de schoenen. En wat biedt dan een oplossing? Iets dat je bewustzijn doet vertroebelen en je immuun maakt tegen pijnprikkels. Ik heb het over drugs. Van de Vikingen tot de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog, elk leger van krijgers werd opgestuwd door psychedelische, verdovende of oppeppende middelen.

Oorlogen en Drugs Gaan Hand In Hand

Al eeuwen geleden werd de eerste oorlog uitgevochten. Ver voor de geboorte van Christus streden mannen al moedig tegen elkaar met telkens één doel. Machtsuiting!

De bevolkingsgroep met de meeste soldaten, de sterkste wapens en de beste strategieën had de meeste macht. Oorlog is een vorm van spierballengerol op grote schaal. Het draait allemaal om status en heerschappij. Voor de bevelhebbers alleszins. De soldaten genieten daarentegen minder aanzien. Hoewel ze als helden onthaald worden, zijn de soldaten degene die vaak met posttraumatische stressstoornissen achterblijven. Dat is dan de tol die je betaalt om een ‘held’ te zijn.

Je gedraagt je als een moordlustig beest – om vervolgens de titel ‘held’ te worden toegeschreven. Ironisch toch?

Maar….het zijn de soldaten die aan het gevaar worden blootgesteld. Het voetvolk die moet vechten voor hun leven en met alle trauma’s overblijft. Je zou voor minder bezwijken. En dan te beseffen dat ze vaak met een minimum aan levensmiddelen deze hel moesten doorstaan. Het gebeurde niet zelden dat de standaard soldatenkost werd aangevuld met een synthetisch opkikkertje. Naast de blikgroenten en het afgebakken brood werden er heel wat ‘voedingssupplementen’ geconsumeerd.

Drugs & Oorlog Gaan Hand In Hand

Drugs en oorlog gaan hand in hand. Er zijn zelfs bekende oorlogen gevoerd om drugs. En dat niet alleen om een hoek van de straat in Compton Los Angeles tussen de Bloods en de Crips. Heb je bijvoorbeeld ooit gehoord van de opiumoorlogen?

Oorlog en drugs zijn samen een onafscheidelijk duo dat samen mensen, steden en culturen verwoest. Maar drugs bestonden al lang voordat de eerste oorlog uitgevochten werd. Enkele duizenden jaren eerder, nog voor het ontstaan van de eerste nederzettingen.

Natuurlijke drugs

De natuur was de lokale voedingsshop voor rondtrekkende nomaden. Fruit, bessen, noten, eieren en paddenstoelen. Alles wat nodig was om te overleven was er te vinden. Alleen vormden die laatsten een uitzondering. Zowel in onze huidige maatschappij als in het prehistorische natuurlandschap zorgt het consumeren van bepaalde paddenstoelen voor psychedelische effecten. Typische ervaringen van deze natuurlijk drug zijn hallucinaties, waanbeelden en losgekoppelde bewustzijnsmomenten.

Rondtrekkende nomaden leerden door te proberen. Ze proefden een klein beetje van een nieuw voedingsmiddel om vervolgens vast te stellen of het eetbaar of giftig was. Op deze manier hebben ze waarschijnlijk de effecten van bepaalde paddenstoelen ervaren. Ze leerden welke paddenstoelen eetbaar waren en welke tripervaringen teweegbrachten om deze laatste groep vervolgens te negeren. Hallucinaties en bewustzijnsstoornissen waren namelijk niet bruikbaar voor onze verre voorouders. Ze beperkten zich tot de gezonde, eetbare paddenstoelen om deze informatie vervolgens generatie op generatie door te geven. Zo werd de voedingsdatabase van de nomadenstam steeds uitgebreider waardoor ongelukken met giftige voedingsstoffen geminimaliseerd konden worden.

Niet elke bevolkingsgroep zag giftige paddenstoelen als een bedreiging. Als we een tijdsprong van enkele duizenden jaren maken, komen we bij de Vikingen terecht. Een angstaanjagend volk dat over magische krachten beschikte… rechtstreeks verworven uit de giftige paddenstoelen die nomaden jaren eerder afzwoeren.

Oorlog op Drugs 1: Paddokrijgers

Hoe stel jij je een Viking voor? Een woeste zeeman die korte metten maakt met alles dat op zijn pad komt? Een ruige zeevaarder die in een reusachtige boot versierd met ijzingwekkende drakenkoppen de zeven zeeën bevaart?

De Vikingen of zeevarende Noormannen waren een plunderend volk dat in het noordelijke Scandinavië woonde. Ze leefden tussen grofweg 789 en 1100 en waren oorspronkelijk gewone Noormannen. Ze waren eenvoudige landbouwers die hun leven in nederzettingen doorbrachten. Iedereen woonde samen in hetzelfde dorp. Alle huizen waren gelijkaardig: allemaal gemaakt van hout en klei. Ze hadden echter wel een probleem. Voedsel en grondstoffen waren schaars en raakten uitgeput. Honger begon de Vikingdorpen te teisteren . Hierdoor waren de Noormannen gedwongen om hun sedentaire levensstijl drastisch te veranderen.

Van Eenvoudige Noorman Tot Bloeddorstige Viking

De Noormannen maakten de overstap van sedentaire landbouwers naar nomadische zeerovers. Terwijl ze op zoek waren naar nieuwe gebieden, kwamen ze in contact met andere volkeren. Alleen waren hun sociale vaardigheden niet zo sterk. De Vikingen roofden en plunderden elk dorpje dat op hun pad kwam leeg. Ze vermoordden de inwoners gewetenloos De ‘happy few’ die in leven werden gehouden werden omgedoopt tot slaven. Ze zeggen wel eens dat er zoveel mooie vrouwen in de Scandinavische landen wonen doordat de Vikingen de mooie vrouwen meenamen als buit. Daarom zie je wellicht minder mooie vrouwen wonen in Engeland?

De Vikingen waren kortweg een niet te stuiten bende zeerovers die voor niets of niemand schrik hadden. Ze waren de meest gevreesde bevolking van de Noordzee. Ze beten op hun schilden, huilden als wolven en slachtten alles af dat op hun pad verscheen. Hun brute kracht kwam wellicht vooral dat ze het uit het noorden kwamen. In onze hoek was de heersende wind toch echt altijd een flinke zuidwester op zee. Ook naar andere bestemmingen hadden ze niet altijd wind mee. Dat betekent toch vaak met zijn allen roeien naar je bestemming toe. Kijk, dat is nog eens een goeie work-out! Maar vanwaar kwam al die agressie, koelbloedigheid en gewetenloosheid vandaan?

Amanita Muscaria

Dit was hun geheim: de Amanita paddenstoel. Vlak voor ze de strijd aangingen, verorberden ze enkele van deze paddenstoelen. Ze beschreven hun ritueel als de enige manier om kracht en moed te ontvangen, rechtstreeks van de god Odin.

Voordat je ook de amanita muscaria gaat eten….het is dus inderdaad de bekende vliegenzwam, rood met witte stippen. Je denkt vast, is die niet enorm giftig? Ha, ha, weer iets wat bewijst dat je door de grote massa voor de gek gehouden bent. Inderdaad wordt de vliegenzwam als enorm giftig gezien. Echter wist je dat deze paddenstoel als sinds 2008 op Opiumlijst I staat? Je mag er nog geen 5 gram in bezit van hebben. Deze paddenstoel is helemaal niet zo enorm giftig. Deze paddenstoel wordt al eeuwenlang gebruikt. Echter de kerk vond dat natuurlijk allemaal maar niks. Van de amanita muscaria werd onder andere ook “heksenzalf” gemaakt, dus dat was allemaal helemaal fout.

Hoe verwerkten de Vikingen de vliegenzwam?

De belangrijkste alkaloïden in Amanita muscaria zijn iboteenzuur en muscimol. Deze hebben beiden een psychoactieve werking.

Iboteenzuur bindt zich aan dezelfde receptoren als de neurotransmitter glutamaat en heeft een licht stimulerend effect. Dit stofje is met name verantwoordelijk voor de onplezierige effecten waar de vliegenzwam om bekend staat: misselijkheid, overgeven, verwarring en vergeetachtigheid. Daarnaast kan het een gevoel van euforie oproepen en visuele en auditieve vervormingen veroorzaken.

In het lichaam wordt iboteenzuur deels omgezet in muscimol. Hetzelfde omzettingsproces vindt plaats tijdens het drogen of verhitten van de paddenstoel. Muscimol werkt op dezelfde receptoren als de neurotransmitter GABA. Het is de belangrijkste psychedelische stof in de vliegenzwam, daarnaast heeft het een verdovend en pijnstillend effect. Bij het drogen of verhitten ontstaat er meer muscimol en gaat de potentie van de paddenstoel dus omhoog. Je kunt het beste dus de vliegenzwam dus drogen. Gewoon de rode hoed goed afspoelen met koud water, drogen met een keukenrol, en daarna in een bakje in de oven op 50 graden leggen tot het helemaal uitgedroogd is. Gooi in het wat water met wat thee en drink het op.

Psychedelische paddenstoelen

Psychedelische paddenstoelen of paddo’s zijn dissociatieve tripmiddelen van natuurlijke oorsprong. Ze brengen bewustzijnsveranderingen teweeg en worden alsmaar populairder in België en Nederland. De hoofdcomponent is psilocybine. Wanneer deze stof in het menselijk lichaam terechtkomt, wordt het omgezet in psilocine, de nevencomponent. Het is deze laatste die hallucinerende effecten veroorzaakt. Deze stof werkt in op de serotonine-2A-receptoren in de hersenen. Hier beïnvloeden ze de menselijke stemmingsregulatie en pijnprikkelverwerking. Dit kan de ongevoeligheid van de Vikingen verklaren.

Effecten van Paddo’s

Paddo’s zetten met de nevencomponent psilocine veel reacties in gang. Bijgevolg veroorzaakt dit tripmiddel een hele reeks effecten. Deze zijn verschillend per dosis en hangen ook af van persoon tot persoon. Hierdoor is het moeilijk om alle effecten op te sommen. Ik geef je de meest voorkomende mee:

• Visuele hallucinaties

• Vervormende beelden

• Verminderde controle over emoties

• Ontspannen, maar opgewekt gevoel

• Versterkte zintuigelijke waarnemingen

Deze effecten komen in zogenaamde golfbewegingen of ‘loops’ voor. Dit houdt in dat de gebruiker een constante afwisseling van verschillende effecten ervaart. Beelden die vervormen gaan over in emotieschommelingen die op hun beurt overgaan in hallucinaties. En zo gaan deze loops 3 tot 7 uur door. Nadelen van paddo’s zijn dat ze moeilijk te doseren zijn. Onderzoek naar research chemicals als 4-HO-MET proberen die problemen te ondervangen. Check daarom maar eens 4-HO-MET kopen

Weergaloze Vikingen

De effecten van paddo’s vormen een mogelijke verklaring voor de weergaloze Vikingen. Voornamelijk de hallucinaties en verminderde emotiecontrole zullen een grote rol gespeeld hebben. Hoewel we zo goed als zeker zijn dat paddo’s deze ‘goddelijke’ effecten teweegbrachten, weten we niet of ze ook bijwerkingen veroorzaakten.

Als we terug een sprong door de tijd maken en het recente verleden in duiken, ontdekken we nog meer met drugs opgepepte krijgers. We laten Scandinavië achterwegen en gaan op een tripje (haha) naar het zuiden van Afrika.

Oorlog op Drugs 2

Welke Drugs Schrijft De Zoeloe Sjamaan Bij Oorlog Voor?

In de tweede helft van de 19^e eeuw woonde in Zuid-Afrika een machtig krijgersvolk, genaamd de Zoeloes. In slechts enkele jaren tijd groeide het Zoeloe koninkrijk uit van een inheemse stam tot een grootse Afrikaanse natie. Ze leefden volledig onafhankelijk van de rest van de wereld. Ze hadden hun eigen cultuur, hun eigen taal en hun eigen wetten en regels. Het Zoeloe-volk bestond uit een koning, sjamanen, landbouwers en natuurlijk… een leger. Het Zoeloe-leger telde enkele tienduizenden krijgers. En ondanks hun primitieve strategieën en prehistorische wapens, wisten ze hun mannetje te staan tegen superieure tegenstanders. Een van deze tegenstanders waren de Britten. In 1879 stonden de Zoeloes oog in oog met het machtige Verenigd Koninkrijk.

Koninkrijk tegen Koninkrijk

In de jaren 1850 werd Sir Bartle Frere – een Britse koloniale bestuurder – naar Zuid-Afrika gestuurd om van dit gebied één groot geheel te maken. Alle omliggende gebieden moesten geïntegreerd worden in het Britse systeem. Het Verenigd Koninkrijk was bezig met heel de wereld te koloniseren en Zuid-Afrika mocht zeker niet ontbreken. Er waren echter een paar obstakels die de weg richting dit doel blokkeerden. Een hiervan was het Zoeloe koninkrijk. Hoewel de Zoeloes een groot volk waren, liet Sir Frere zich niet tegenhouden. Zodra hij de kans zag om dit obstakel uit de weg te ruimen, greep hij die met beide handen.

Zonder medeweten van de Engelse regering wilde Sir Frere een oorlog met het Zoeloe koninkrijk uitlokken. Volgens hem stelde het Zoeloe-leger niet veel voor wat hem de ideale gelegenheid zou geven om het koninkrijk te onderdrukken. Alleen maakte hij een ‘klein’ redeneringsfoutje.

De slag bij Isandlwana

In januari 1879 ging de oorlog van start. In de eerste strijd – de slag bij Isandlwana – verzamelden zich maar liefst 20.000 Zoeloe-krijgers met aan het hoofd hun koning Cetshwayo kaMpande (zoon van de halfbroer van Shaka Zulu). Tot de tanden gewapend met speren en pijl-en-bogen en wat verouderde geweren stonden ze klaar om het Britse leger een opdonder te geven. De superieure Britten met hun moderne vuurwapens waren slechts met 1800 en verwachtten niet veel van de Zoeloes. Ze gooiden gebruikelijke strategieën overboord en improviseerden. Als ze normaal zichzelf defensief zouden ingraven en met hun oorlogsvoertuigen cirkels zouden vormen, bleven ze nu bovengronds zonder hun wagens in de strijd te betrekken. Allemaal omdat hun bevelhebbers de Zoeloe-krijgers onderschatten.

Boophane Distacha

Net zoals de Vikingen namen de Zoeloe-krijgers psychedelische middelen voor ze ten strijde trokken. Dit keer waren het geen paddenstoelen, maar tuimelkruidachtige planten, genaamd Boophane disticha.

De Zoeloe-sjamanen maakten een extract van deze plant en deelden het uit aan de Zoeloe-krijgers. De structuur is gelijkaardig aan die van codeïne en morfine. Hierdoor werden de krijgers strijdlustiger en moediger. Bovendien bevatte deze sjamanendrug een hoog THC-gehalte. THC – of languit Tetrahydrocannabinol – is een bestandmiddel dat ook in cannabis voorkomt. Deze stof zorgt voor hallucinaties en een gedrogeerd gevoel. Hoewel cannabis nu bekend staat om zijn kalmerende en rustgevende werking, was de drug die de Zoeloes namen anders van samenstelling.

Effecten van THC

THC werkt in op de orbitofrontale cortex: het hersengebied dat gelinkt wordt aan motivatie, beloningen en beslissingen. Hierdoor is de stof mede zo plezierig voor gebruikers. THC is de hoofdcomponent in de sjamanendrug waardoor deze stof grotendeels de effecten bepaalt. De gebruikelijke Zoeloe-dosissen waren uitermate groot waardoor de effecten heftig door wogen in de strijd. Dit zijn de waargenomen effecten:

• Hallucinaties

• Vergrote focus

• Volledige angstloosheid

• Gevoel van onoverwinnelijkheid

• Uithoudingsvermogen zonder grenzen

Vlak voor de slag bij Isandlwana deelden Zoeloe-sjamanen deze THC-drug uit aan de krijgers. Hierdoor wonnen de Zoeloes hoogstwaarschijnlijk deze eerste strijd. Het was een heroïsche slag die de geschiedenisboeken inging als de grootste Zoeloe-overwinning in deze oorlog. Bijna alle 1800 Britse soldaten lieten het leven, terwijl de Zoeloes slechts 1000 kompanen verloren. Hoewel het Boophane-extract de prestaties van de Zoeloe-krijgers excessief vergrootte, was het geen wondermiddel.

Britten herpakten zich (not bumping;-))

De Britten herpakten zich en gingen opnieuw de strijd aan. Dit keer waren ze voorbereid: gebruikelijke tactieken, meer manschappen, sterkere wapens en bovenal geen onderschattingsgevaar. De Britten wonnen de Zoeloe-oorlog bij de twee volgende slagen. De sjamanendrug mocht niet baten en het Zoeloe koninkrijk verloor zijn onafhankelijkheid. Zoeloe koning Cetshwayo werd afgezet en de Britten namen het volledige leiderschap tot zich.

Vikingen in het eerste millennium n. Chr. en Zoeloes in Zuid-Afrika. Het klinkt allemaal ver weg van onze westerse leefwereld. Maar ook hier speelden drugs een significante rol tijdens oorlogen. Slechts 30 jaar na de overgave van de Zoeloes begon een nieuwe oorlog. Hier in West-Europa ging de Groote Oorlog van start. De bijhorende leger-drugs relaties zullen je wellicht verbazen.

De Nederlandsche Cocaïnefabriek

We bevinden ons nu in de 20^e eeuw en komen bij ons eigen land terecht. Inderdaad, zelfs in Nederland speelden drugs een aanzienlijke rol tijdens oorlogen.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bevond het centrum van de Europese cocaïnehandel zich in ons eigen Amsterdam. Op de hoek van de Schinkelstraat en de Schinkelkade bevond zich de fabriek die 24 uur per dag, 7 dagen per week op volle toeren draaide. De Nederlandsche Cocaïnefabriek (NCF) was 1 van de drijfveren van de Groote Oorlog.

Van Medicijn Naar Drug

De Nederlandsche Cocaïnefabriek werd enkele jaren voor de Eerste Wereldoorlog gebouwd. Aanleiding was een eerdere toekomstvisie van de Koloniale Bank. De productie van cocaïne zou voor Nederland veel inkomsten kunnen genereren. Cocabladeren zou men aanvoeren vanuit Nederlands-Indië om er vervolgens medicatie van te maken tegen hals-, borst- en keelziekten. Er moest enkel nog een fabriek worden opgezet. Zo gezegd, zo gedaan. De transformatie van idee naar uitvoering liet niet lang op zich wachten en op 12 maart 1900 opende de onderneming zijn deuren.

Eens de NCF cocaïne begon te produceren, kreeg het middel multifunctionele gebruiksredenen. Naast het medische motief werd cocaïne ook benut voor recreatieve doeleinden. En dankzij deze laatste werd de fabriek slapend rijk. De NCF vergrootte hun cocaïneproductie onder de dekmantel van medisch gebruik en liet de inkomsten exponentieel stijgen. En dit was nog niet het hoogtepunt. De Groote Oorlog moest nog van start gaan.

Oorlog op Drugs 3

Cocaïnegebruik in de Eerste Wereldoorlog

In 1914 startte de oorlog die de wereld vier jaar lang teisterde. Wat begon als de moord op aartshertog Frans Ferdinand, eindigde in een bloedig conflict waar heel de wereld in betrokken was. Op deze situatie speelde Nederland handig in.

Toen de oorlog eenmaal begonnen was, werd het snel duidelijk dat het een uitputtingsoorlog zou worden. Een energieverslindende toestand die zowel fysiek als mentaal zware littekens zou achterlaten. Voor de soldaten alleszins. Oorlog voeren was een slopend proces: schuilen in loopgraven, dagen aan een stuk oprukken en mobiliseren, voortdurend geconfronteerd worden met de dood… Soldaten hadden meer dan genoeg redenen om aan de realiteit te willen ontsnappen. En wat is in zo’n situatie beter dan een verdovend middel?

Cocaïne zorgde voor een lichtpuntje in het donkere leven van de soldaten. Zowel de Duitse eenheden als de troepen van de Geallieerden consumeerden het middel om op de been te blijven. Het gebruik ervan remt de afbraak van dopamine, serotonine en noradrenaline. Drie stoffen die een belangrijke rol spelen in het beloningssysteem van de hersenen. Doordat hun afbraak wordt tegengehouden, blijven ze in grote hoeveelheden aanwezig. De opstapeling van deze stoffen zorgt bijgevolg voor een versterkte werking. Het levert een gelukzalig gevoel op totdat de cocaïne uitgewerkt is.

Effecten cocaïne

De effecten die cocaïne teweegbracht, hielpen de soldaten door de oorlog heen. Dit is een van de reden waarom de Eerste Wereldoorlog vier jaar lang heeft standgehouden. Soldaten werden onophoudelijk gevoed met cocaïne om hun prestaties te optimaliseren. Bovendien hielp het hen de schrijnende werkelijkheid te ontvluchten.

Dit zijn de effecten waar soldaten zo naar verlangden:

• Euforie

• Angstloosheid

• Oppeppend gevoel

• Vergroot concentratievermogen

• Verdoving van pijn en andere prikkels

Soldaten werden door de drug strijdlustig en zelfs overmoedig. Ze kenden nauwelijks nog limieten. Cocaïne was toen – net zoals nu – enorm verslavend. Soldaten konden niet meer zonder hun pepmiddel. Eens de eerste dosis was uitgewerkt, traden er afkickverschijnselen op die een nieuwe dosis eisten om weer te verdwijnen. Bovendien moesten de dosissen steeds groter worden om de gewenste effecten te behouden. En op deze manier zetten de soldaten een vicieuze cirkel ingang die de rest van hun leven zou beïnvloeden. Cocaïne is nu natuurlijk illegaal, al lijkt het bijna van niet. 3mmc kopen of 2-FMA kopen is echter nog legaal. 

Einde van de Nederlandse Cocaïnefabriek

Hoewel de oorlog in 1918 eindigde, ging de productie van cocaïne nog enkele jaren door. Pas ver na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd de Nederlandsche Cocaïnefabriek stilgelegd. In 1962 werd ze overgenomen om in 1965 met de grond gelijk gemaakt te worden. De Nederlandse cocaïnehandel was voorbij en de wereld kon zich gaan opmaken voor een nieuwe aanvoer uit Colombia.

Oorlog op Drugs 4

Het “zuivere” Arische Ras

De Duitsers hebben een aanzienlijke rol gespeeld in zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog. Maar voornamelijk in de Tweede Wereldoorlog waren ze het hoofdpersonage. Onder leiding van Adolf Hitler – de bedenker van het nationaalsocialisme – wilden ze de wereld veroveren. Vijf jaar lang hebben ze er alles aan gedaan om hun superieure ras te laten overheersen. Zelfs toen winnen niet meer tot de mogelijkheden behoorde, hielden ze niet op. Vanwaar bleef hun energie, moed en doorzettingsvermogen komen?

Dr. Fritz Hauschild

Zoals je eerder las, speelde cocaïne een grote rol bij de Duitse eenheden. In de Eerste Wereldoorlog alleszins. Vanaf de Tweede Wereldoorlog hadden ze een andere drijfveer. Naast Hitlers gedachtegoed was Pervitin – de voorloper van crystal meth – de stimulerende beweegreden om te blijven vechten tot het bittere eind.

Het begon allemaal enkele jaren voor de Tweede Wereldoorlog. In de Duitse hoofdstad Berlijn lag een farmaciebedrijf, genaamd Temmler. In deze onderneming was Laborant Fritz Hauschild op zoek naar een nieuw prestatie bevorderend middel. Hij experimenteerde in 1937 met verschillende medicatie, maar boekte geen succes. Keer na keer, waren zijn bedenkingen mislukkingen. Hij raakte gefrustreerd en stond op het puntje van opgeven. Toen kreeg hij plotseling een ingeving….

Pep Op De Olympiade van 1936

Een jaar eerder, op de Olympische Spelen van 1936, gebruikten de Amerikanen benzedrine als wondermiddel. Amerikaanse atleten bereikten met benzedrine uitzonderlijke prestaties. Dat jaar ging Jesse Owens – een Amerikaanse atleet – met vier gouden medailles naar huis. Er moest iets speciaal zijn aan dat middel. En zo vond dr. Hauschild zijn inspiratiebron. Nog geen jaar later, in 1938, was zijn prestatie vergrotend middel klaar. Hij patenteerde de eerste Duitse methylamfetamine onder de naam Pervitin.

Al snel werd zijn uitvinding een populaire drug onder de Duitse bevolking. De Pervitingebruikers zaten verspreid over het hele land. Hierdoor trok het middel de aandacht van dr. Otto Ranke. Deze militaire arts wilde Pervitin in het leger integreren. Hij had gezien wat het met de Duitse bevolking had gedaan en zag een mooie kans voor de Wehrmacht. Hij begon in september 1939 met het testen van Pervitin op negentig universitaire studenten. De resultaten waren duidelijk. Pervitin zou de Duitse eenheden helpen de oorlog te winnen.

De Duitse Uitvinding Pervitin

Pervitin of methamfetamine is een synthetische drug die een grote rol speelde bij de Wehrmacht. Het werd in vaste vorm geproduceerd en in tabletten gesneden die elk drie milligram werkzame stof bevatte. Vervolgens werden ze onder de troepen verdeeld. Doordat Pervitin dezelfde effecten had als natuurlijke adrenaline, was dit het ideale middel voor de Duitse soldaten. Zowel de grondtroepen als de piloten en tankbestuurders kregen hun portie “wachthaltemittel”. Met andere woorden, je kunt op methamfetamine lekker lang wakker blijven. De Duitse soldaten namen Pervitin oraal in, wat ook een wat minder sterk effect geeft dan methamfetamine snuiven.

Voertuigbestuurders kregen een speciale versie, genaamd  of ‘Tank Chocolade’. Deze variant bevatte de gebruikelijke dosis Pervitin aangevuld met een grote schep pure cafeïne. Hierdoor konden de piloten en tankbestuurders dagen aan een stuk doorgaan zonder maar één keer te rusten.

Piloten bij de Luftwaffe kregen weer de “Fliegerschokolade” wat speciaal bedoeld om wakker te blijven tijdens nachtbombardementen. Al waren er zeker ook andere legeronderdelen die er gebruik van maakten. In het boek Black Edelweiss van Johann Voss (een pseudoniem) wordt er een aantal keer ook melding van gemaakt. Johann Voss zegt dan dat het pure luxe is als ze van deze chocolade gebruik kunnen maken.

Fliegerschokalade was trouwens een aangepaste vorm trouwens van iets anders ontwikkeld in 1936 en wat en je ook nog steeds kan kopen! Namelijk Scho-Ka-Kola, chocolade met cafeïne erin!

Effecten van Pervitine

Pervitin (of methamfetamine) heeft een sterk effect op de stofwisselingen in de hersenen. Neurotransmitter dopamine is hier een belangrijke speler. De afgifte van deze neurotransmitter wordt namelijk aanzienlijk verlaagd door de inname van Pervitin. Bijgevolg treden er heel wat effecten op:

• Onvermoeibaarheid

• Zelfvertrouwen boost

• Onthouding van eetlust

• Hyperfocus en -alertheid

• Verdwijning van risicobesef

Het Arische, zuivere ras van het Derde Rijk moest de wereld overheersen. Ik herhaal het even: “Het Arische, zuivere ras…” Ironisch, toch? Soldaten volgepompt met methamfetamine zijn in mijn ogen niet bepaald zuiver.

Nadelen Pervitin

Hoewel Pervitin dus een superieur leger van onverbiddelijke moordenaars creëerde, waren er ook nadelen aan verboden. Soldaten werden nerveus en angstig eens het middel was uitgewerkt. Hierdoor moesten ze steeds meer Pervitin slikken. Bovendien moesten de dosissen steeds groter worden om de gewenste effecten te garanderen. Dit leidde tot een vicieuze cirkel zonder einde. Ook zorgde de methamfetamine voor agressiestoornissen bij de soldaten. Niet enkel tegenover de vijand, maar ook tegen mede Duitsers. Ze werden barbaars en gedroegen zich afstotelijk. Twee aspecten die het winnen van een oorlog moeilijker maakten, om niet te zeggen onmogelijk maakten.

Bekende Duitse Schrijver aan de Pervitin, “Heinrich Böll”

Heinrich Böll, de bekende Duitse schrijver die de nobelprijs voor literatuur won in 1972, was 1 van de grootste verslaafden aan Pervitin. Hij diende van 1939 tot 1945 in het Duitse leger, raakte onder andere 4 keer gewond, en raakte al zijn tenen kwijt door de kou aan het Oostfront. Heinrich verzocht vaak om Pervitin: „Schickt mir nach Möglichkeit bald noch etwas Pervitin“ oder „Vielleicht könntet Ihr mir noch etwas Pervitin für meinen Vorrat besorgen?“, mitunter sogar fast flehentlich: „Der Dienst ist stramm, und Ihr müsst verstehen, wenn ich späterhin Euch nur alle zwei bis vier Tage schreibe. Heute schreibe ich hauptsächlich um Pervitin.“

Het komt erop neer dat hij in zijn brieven aan huis vaak vroeg om Pervitin, aangezien hij het maar zwaar vond aan het front.

Bekendste Pervitin User in Nederland – “Koningin Wilhelmina”

Historicus Theo Fasseur verteld dat de vele vreemde uitbarstingen van Koningin Wilhelmina in Londen te wijten waren aan het gebruik van Pervitin door Koningin Wilhelmina. Het drugsgebruik van Wilhelmina is relevante informatie omdat het haar functioneren beïnvloed moet hebben. Het heeft ook absoluut politieke gevolgen gehad, zeker in de oorlog toen de koningin veel macht naar zich toetrok. Verschillende ministers vroegen zicht toen ook af of koningin Wilhelmina wel helemaal normaal was. Nu weten we dat je door methamfetamine je remmingen een beetje verliest en veel heftigere dingen doet dan je normaal gesproken zou doen.’

Ardennenoffensief

In het najaar van 1944 vond 1 van de laatste grote offensieven van de Wehrmacht plaats. Hier wordt het gebruik van Pervitin duidelijk geconstrueerd. Nadat de nazi’s al anderhalf jaar aan de verliezende hand waren, kwam Erich von Manstein met het ideale plan. Als de Duitsers het tij wilden keren, moesten ze de bevoorrading van de geallieerden zien te stoppen. Geen enkele plaats was beter dan de Antwerpse haven. De Wehrmacht zou via de Ardennen binnenvallen, de haven bezetten en zo terug een kans krijgen om de oorlog te winnen. Alles zou afhangen van dit offensief.

Toen Hitler hoorde over het plan om via de Ardennen binnen te vallen, was hij er dol op. Het leek wel op een herhaling van het succesvolle plan van mei 1940. Zijn generaals daarentegen hadden een andere mening. Ze zeiden allemaal hetzelfde. Het zou onmogelijk zijn. De eenheden zouden ’s nachts moeten rusten waardoor de geallieerden tijd zouden krijgen om zich terug te trekken. Bijgevolg zou de Wehrmacht vast komen te zitten in de heuvels, als ratten in de val. Maar Hitler liet zich niet van de wijs brengen. Hij verwachtte bovenmenselijke prestaties van zijn Wehrmacht. Ook dit moest lukken. Zijn Arische ras moest hun volmaaktheid bewijzen.

Hitler zorgde voor extra voorraden Pervitin en op 16 december 1944 was het zo ver. De Duitse troepen begonnen aan het offensief beladen met een driedubbele dosis Pervitin. Na letterlijk drie dagen aan een stuk te hebben gemarcheerd, had de Wehrmacht toch bijna zijn doel bereikt. Ze waren bijna al bij de rivier de Maas. Dankzij de Pervitin verdween de slaapbehoefte van de soldaten. Zo gingen ze nog enkele weken onvermoeibaar door. Pas toen de voorraad brandstof en munitie uitgeput raakte, moesten ze opgeven.

DIX

Pervitin was niet de enige drug die in het Derde Rijk circuleerde. Vanaf 1944 werd er een nieuwe drug getest, genaamd D-IX, ‘D-neun’ op zijn Duits uitgesproken. Het werd beschreven als de superdrug die de oorlog zou doen keren. Dit wondermiddel had capaciteiten waarover je niet eens durft te denken.

Een D-IX tablet bevatte drie milligram van de welbekende Pervitin, vijf milligram cocaïne en nog eens vijf milligram Eukodal. Het was een chemische bom die je hersenen plat.bombardeerde. Gelukkig is de wonderdrug niet verder dan enkele testfases geraakt.

Het idee voor deze superdrug ontstond in 1944. Het werd steeds duidelijker dat een Duitse overwinning onmogelijk was. Desondanks plande de Duitse marine een aanval op Londen. Ze zouden een reeks eenmans-U-boten naar de monding van de Theems sturen zodat die kleine onderzeeërs zichzelf in Londen konden opblazen. Er was echter een probleem. Dit plan kon enkel werken als de kapiteins van deze U-boten dagen achtereen wakker bleven. Daarom werd er speciaal voor deze operatie een nieuwe drug gecreëerd. De geboorte van D-IX was een feit.

Testen Met DNEUN in Sachsenhausen

De eerste testen met D-IX werden in het concentratiekamp Sachsenhausen uitgevoerd. Gevangenen moesten in dit kamp nieuwe schoenzolen testen. Ze hadden in Sachensenhausen daar echt ook een testbaan met de verschillende ondergronden die soldaten zouden tegenkomen. De arme gevangenen moesten blijven lopen tot ze letterlijk niet meer konden. Pas wanneer ze helemaal afgebeuld waren, mochten ze stoppen. Wat D-IX met deze gevangenen deed was onvoorstelbaar. Ze konden gemakkelijk 90 kilometer afleggen vooraleer ze bezweken. Het was duidelijk, D-IX was het wondermiddel dat de oorlog zou doen keren.

Uit het experiment bleek dat de deelnemers zich goed voelden met maar twee of drie korte stoppauzes per dag. De behoefte aan slaap verminderde of verdween helemaal. Alle limieten van de mens werden overboord gegooid. Dit was ideaal voor de U-bootmissie.

Eens het plan van start ging en de onderzeeërs vertrokken, bleek het echter geen succes. De kapiteins bleven effectief zeven volle dagen wakker, maar hun slaaptekort veroorzaakte andere problemen. De kapiteins draaiden volledig door. Ze raakten met hun onderzeeërs uit koers en verdwaalden ergens op zee. Londen hebben ze nooit bereikt en de superdrug kreeg nooit de kans om zijn potentieel aan de wereld te laten zien.

Adolf Junkie Hitler

Niet alleen de soldaten leefden in een constante roes. Ook hun Führer Adolf Hitler leefde in een fantasiewereld gecreëerd door drugs. Wat begon als een mengeling van vitaminepreparaten, eindigde in een dagelijkse cocktail van verdovende middelen.

Hitler kreeg veel stress te verduren tijdens de Tweede Wereldoorlog: het derde Rijk leiden, oorlog voeren en voornamelijk zijn rassentheorie verspreiden. Zijn gezondheid leed onder de zware druk. Hij liep een vervelende maagkwaal op die niet wilde genezen. Het werd zo erg dat hij niet meer kon wandelen. Er moest iets veranderen, en snel. Hij stelde een persoonlijke lijfarts aan die hem dag en nacht zou verzorgen. Theodor Morell werd de man die Hitler zou genezen. Met een dagelijkse mengeling van glucose en vitaminesupplementen voorzag hij de Führer van de ideale gezondheidscocktail.

Theodor Morell kreeg vrij spel om al zijn middeltjes op Hitler uit te testen. Van amfetamine pilletjes tot Eukodal injecties. Je kan het zo gek niet bedenken of Hitler kreeg het toegediend. Maar Hitler voelde zich er beter door. Hij stelde geen vragen en genoot van zijn verbeterde gezondheid. Hij voelde zich zelfzeker, sterk en bovenal onoverwinnelijk. Hierdoor werd hij snel afhankelijk van de dagelijkse injecties en verplichtte hij Morell om altijd in de buurt te blijven. Een dag zonder Morell en zijn injecties zouden Hitler fataal zijn geworden. Hij was een regelrechte junkie geworden.

Theorie Waarom Hitler Zoveel Haast Had Om Oorlog Te Beginnen

Een theorie is dat Hitler zoveel haast om de oorlog te beginnen om dat hij steeds meer last kreeg van de ziekte van Parkinson. Zijn doel was dat hij Duitsland wilde redden, en dat moest hij doen voordat het te laat was. De ziekte van Parkinson met al zijn kwaaltjes werd door de drugscocktails onderdrukt.

Het zou ook goed kunnen dat de ziekte van Parkinson bij Hitler juist mede ontstaan is door alle middelen die hij in enorme mate tot zich nam. De ziekte van Parkinson heeft namelijk met een tekort aan dopamine te maken. Veel van de drugs die hij nam waren allemaal standaard dopamine boosters. Dopamine is eigenlijk wat vrijkomt in je lichaam als beloning. Lekker gegeten, er komt dopamine vrij…..Lekker weer een landje veroverd, dan voel je een dopamine rush. Je voelt je dus goed bij dopamine. Echter als je de hele tijd al je dopamine voorraden aan het plunderen bent, zou het best eens kunnen dat de Ziekte van Parkinson bij Adolf kon ontstaan door schade aan zijn zenuwcellen. .

An injection a day, keeps the doctor away?

Wanneer Hitler zijn injecties niet op tijd kreeg werd hij agressief, afstotelijk en bovenal roekeloos. Zie je hoe machtig drugs zijn? Zowel voor de Führer als voor zijn Wehrmacht zorgde het voor de vernietiging. De massale consumptie van dit product creëerde een leger met buitengewone krachten, maar de weerslag was tienmaal erger. Hoewel de Duitsers geen overwinning behaalden, verdienen ze wel een prijs voor hun onvoorstelbare drugsgebruik. Ze consumeerden maar liefst 200 miljoen tabletten Pervitin. Van een sensationeel ras gesproken…

Oorlog op Drugs 5

Lazurus de Sovjet

Aan de andere kant van de frontlinie stonden de Sovjets. Samen met de Fransen, de Britten, de Amerikanen… vormden ze de geallieerden. En ook aan deze kant was de oorlog zwaar. Het Rode Leger kreeg veel te verduren, maar wist dit op zijn eigen manier aan te pakken. Ze hadden een eigen traditie om deze hel te verlichten. Gewapend met honderden liters wodka gingen ze de Duitsers tegemoet.

Een shotje moed

In de jaren 40 van de 20^ste eeuw stonden de Sovjets tegenover de Pervitin slikkende Duitsers. Al twee jaar lang was de strijd aan het oostfront aan de gang. Er waren geen verbeteringen in het verschiet totdat de historische slag om Stalingrad begon. Op 23 augustus 1942 werd de strijd gestart die later bekend zou gaan staan als de ommekeer van de Tweede Wereldoorlog.

In deze strijd stond het Rode Leger tegenover de Wehrmacht. Hitler verwachtte een uitgeput leger van Sovjets oldaten, maar dit beviel hem slecht. De sovjets wonnen deze slag en dienden enorm veel schade toe aan de Wehrmacht. Maar wat was de oorzaak van Hitlers onderschatting? Zijn leger stond stijf van de Pervitin. Hoe konden ze alsnog de slag verliezen?

De Wehrmacht was niet de enigste met een geheim wondermiddel. Ook de Sovjets hadden hun manier om moed te verzamelen. De voormalige Sovjet-Unie, het land van Dmitry’s en mitraillettes, had zijn eigen geheim. Elke dag liep de bevoegde sergeant met een groot vat wodka langs de rij soldaten. In deze emmer zat een klein bekertje waar net 100 milliliter in paste. Elke soldaat had recht op een bekertje wodka om zichzelf moed in te drinken. Iedereen was vrij om toe te zeggen of het shotje af te wijzen.

Stalin zorgde ervoor dat de productie van wodka stabiel bleef gedurende de hele oorlog. Dit was een van de hoofdaspecten in zijn strategie. Hij hield zijn manschappen tevreden en vergrootte hun moed en doorzettingsvermogen.

Wat is wodka?

Wodka is een eeuwenoude drank die oorspronkelijk afkomstig is uit Polen of uit het westen van Rusland (hier is nog steeds discussie over). Al voor 1400 werden de eerste wodka.stokerijen opgericht. De oorzaak was de ontdekking van het destilleerproces. Men kon voortaan alcohol van 14% produceren door alcoholdamp en water van elkaar te onderscheiden. Dit systeem is door de jaren heen geperfectioneerd tot men nu alcohol van 96% kan destilleren. Eigenlijk is wodka de meest simpele sterke drank om te maken die er is. Het is eigenlijk gewoon alcohol met water aangelengd. Meer is het eigenlijk niet.

Jaar na jaar steeg de populariteit van de simpel te produceren wodka. In Rusland dronk men het in alle lagen van de maatschappij. De groeiende vraag naar deze sterke drank zorgde ervoor dat de stokerijen als paddenstoelen uit de grond schoten. De Oost-Europese wodka-industrie stond in bloei.

Effecten van wodka

Wodka kent niet veel positieve effecten voor soldaten. Een teveel aan wodka maakte de soldaten helemaal lam. Daarom werd de limiet op 100 milliliter gezet. Deze hoeveelheid was net genoeg om de volgende effecten te veroorzaken:

• Minder risico mijdend

• Verminderd angstgevoel

Wat vooral opviel in deze traditie was het onderscheid tussen ouderen, ervaren soldaten en de ongeoefende groentjes. Deze laatste groep zei nooit nee tegen hun borrel. Ze kapten met plezier hun bekertje waar ze recht op hadden achterover. De andere groep daarentegen was minder gretig. Hoewel het een warm gevoel gaf in de koude wintermaanden, wisten ze dat 100 milliliter wodka niet veel verschil ging maken tussen moed of vrees. Zij spaarden hun rantsoen wodka op totdat ze voldoende hadden om effectief een verschil te voelen. En misschien was dit wel wat er in Stalingrad gebeurde. De ervaren soldaten wisten dat dit een belangrijke slag zou worden. Misschien hadden ze samen besloten om hun wildcard in te zetten om de oorlog eindelijk te kunnen keren. Wellicht was dit de doorslaggevende factor waardoor de Wehrmacht een enorme opdonder kreeg.

Grappig Verhaal Over Hoe Belangrijk Wodka Voor Sommige Soldaten Was (bron “Enemy Of The Gates”)

Wodka was onmisbaar voor de Russische troepen. Tijdens de slag om Stalingrad konden op een bepaald ogenblik voorraadboten niet meer over de rivier  de Wolga varen. Het Duitse artillerievuur was te hevig. Daarom werd wodka maar via de lucht via parachute naar de fronttroepen gebracht op het kleine stukje aan de overkant wat voor de Sovjets was overgebleven. Echter voor luitenant Iwan Bezditko, bijgenaamd Iwan de Verschrikkelijke, was het dagelijkse rantsoen van 100 milliliter wodka, bij lange na niet genoeg. Gelukkig kon hij op een slinkse manier ervoor zorgen dat hij toch aan zijn trekken kon komen. Hij meldde het gewoon niet, als er iemand binnen zijn artillerie bataljon overleed. De extra rantsoenen wodka die dat opleverde, gingen allemaal in de verschrikkelijk dorstige keel van Iwan.

Na slechts korte tijd werd de rantsoenfraude ontdekt door de wantrouwige kwartiermeester Majoor Malygin. Het was namelijk onmogelijk dat een frontonderdeel in Stalingrad geen zware verliezen leed. Vanuit zijn enorme voorraadbunker vol met wodka belde Majoor Malygin daarna Iwan op. Daarbij bedreigde hij Iwan met dat hij Iwan’s verschrikkelijke fraude zou vertellen aan het hoofdkwartier. Ok, tot zover te begrijpen. Echter Majoor Malygin ging nog een stuk verder, en zei dat hij als straf vanaf nu het wodka rantsoen van Iwan de Verschrikkelijke zou schrappen.

De wraak van Iwan

Iwan schreeuwde kwaad over de telefoon terug; “Als ik niks van jou krijg, dan zorg ik ervoor dat jij wat van mij krijgt.” Majoor Malygin was niet geïntimideerd en waarschijnlijk had hij niet eens door wat het dreigement van Iwan inhield. Dus schrapte hij het rantsoen van Iwan de Verschrikkelijke. Nadat Iwan het duidelijk was geworden dat er voor hem geen wodka was voorzien, pakte Iwan weer zijn telefoon op. Nu belde hij met zijn ervaren 120 mm mortier batterij. Kort blafte Iwan een bevel en gaf daarbij een aantal precieze coördinaten op.

Even daarna raakten drie granaten het wodka magazijn met Majoor Malygin daar nog in. Honderden flessen wodka sneuvelden door de explosies en de enorme schokken. Gelukkig overleefde de majoor het “Eigen Vuur” incident. Nog wankelend en aangedaan door de explosies, begreep hij al snel wie dat hem en zijn magazijn had aangedaan. Nadat hij snel een andere telefoon gevonden had, belde hij naar het hoofdkwartier om zijn beklag te doen over Iwan de Verschrikkelijke.

Degene aan de andere kant van de lijn luisterde geduldig naar het verhaal van de majoor en zei;” Geef hem die wodka. Hij heeft zojuist de Orde van de Rode Ster toegekend gekregen, dus geef het aan hem.”

Sinds die tijd was het wodka rantsoen van Iwan de Verschrikkelijke altijd op tijd.

De Oorlog is Voorbij. Tijd Voor Feest Op Harddrug wodka

Op 9 mei 1945 galmde het door de straten: “De nazi’s hebben het overgave document ondertekend. Война окончена! – De oorlog is voorbij!” Maar in het Russisch natuurlijk ;-). Eindelijk. Nadat 26 miljoen Sovjets het leven hadden gelaten, was de hel voorbij.

Hoe kan je beter een overwinning vieren dan met duizenden liters wodka? Volgens officiële gegevens zou ongeveer 22 uur na de start van dit grootse feest alle wodka opgedronken zijn. De reserves van heel het land waren op, In minder dan 24 uur was alle wodka in Rusland volledig geconsumeerd! Het land was compleet lazarus.

De wodka tranen van blijdschap rolden over de wangen van de Sovjets. Nog nooit was de nationale trots en samenhorigheid zo groot. De Wehrmacht was verslagen en de strijdbijl werd begraven.

Oorlog op Drugs 6

United Drug Users

We hebben het al over heel wat volkeren gehad: Vikingen, Zoeloes, Duitsers en zelf Sovjets. Maar de grootste groep die oorlogen voeren met drugs op ontbreekt nog. Ik heb het namelijk over de Engelstalige bevolking. Zowel de Britten als de Amerikanen deden niet onder als het op drugsgebruik aankwam.

Het eerste Amerikaanse drugsgebruik dateert uit 1936. Zeer waarschijnlijk gebruikten ze toen op de Olympische Spelen van dat jaar een wondermiddel. Benzedrine was hun geheime middel.

Benzedrine = Adderall?

De drug benzedrine kennen we eigenlijk nog steeds, maar dan net ff anders met als merknaam Adderall. Het wordt dan gebruikt voor ADHD’ers en bij narcolepsie. Toch grappig dat speed/amfetamines blijkbaar heel fout zijn, alleen Adderall is juist toch weer fantastisch….? Je ziet hier ook weer echt hoe goed grootpharma onze geest weet te kneden naar wat jij volgens hen behoort te denken/

Dankzij de drug benzedrine zetten de Amerikaanse atleten in 1936 onvoorstelbare resultaten neer. En waar kan je nog een wondermiddel gebruiken dat ongeëvenaarde effecten veroorzaakt? Exact, in een wereldoorlog!

Van Afrika tot Amerika in Oorlog en Onder de Drugs

In de Tweede Wereldoorlog werd Benzedrine massaal ingezet door het Amerikaanse leger. Het meest gangbare voorbeeld is de slag om El-Alamein. Hierin streden Duitse en Italiaanse soldaten samen tegen de Britse en Amerikaanse troepen.

In het noorden van Afrika ligt het Egyptische stadje El-Alamein. Een belangrijke plaats als we de Tweede Wereldoorlog herdenken. Hier werd namelijk een cruciale slag uitgevochten. In de zomer van 1942 zaten er zowel Italiaanse als Britse soldaten verschanst. Er waren al heel wat slagen gepasseerd en de Britten hadden ze allemaal gewonnen. Ze hadden overduidelijk de overhand, totdat de Duitse generaal Erwin Rommel zich ermee kwam bemoeien.

Als reactie op de massale verliezen van de Italianen richtte Erwin Rommel het Afrikakorps op. Deze legereenheid zou samen met de Italianen de strijd aangaan tegen de Britten. En het werkte. Het Afrikakorps hielp de Italianen terug te vechten en het tij keerde. Voortaan waren het de Britten die het onderspit moesten delven.

Als de Italianen steun kunnen zoeken, kunnen de Britten dat ook. Het duurde niet lang vooraleer de Amerikanen zich aan de Britse kant vestigden. En ze kwamen niet alleen. Ze brachten een oude vriend mee.

Benzedrine

De Amerikanen kwamen niet met lege handen aanlopen. Naast munitie, brandstof en voeding hadden ze ook een reusachtige voorraad van hun wondermiddel mee. Maar liefst 500.000 Benzedrinetabletten zijn er in deze slag geconsumeerd. Zowel door de Amerikanen als door de Britten voerden lekker oorlog op de drug benzedrine.

Benzedrine is een vorm van amfetamine, ook wel speed genoemd. Benzedrine is daarbij een racemaat met gelijke hoeveelheden links-en rechtshandige enantiomeren waarbij ze elkaars spiegelbeeld zijn (chirale moleculen). In dit geval bevat benzedrine gelijke hoeveelheden van levoamfetamine (linksdraaiend) en dextroamfetamine.(rechtsdraaiend).

Het bootst verschillende stoffen na in het sympathisch zenuwstelsel. Onder deze stoffen vallen de neurotransmitters adrenaline en noradrenaline. De inname van Benzedrine verhoogd de hoeveelheid vrijgekomen neurotransmitters. Met andere woorden adrenaline en noradrenaline komen in grote mate vrij door het Amerikaanse wondermiddel. Omdat adrenaline en noradrenaline in normale omstandigheden vrijkomen als natuurlijke reacties op angst en gevaar, veroorzaakt Benzedrine gelijkaardige effecten. Alleen zullen de ervaringen sterker zijn en afhangen van persoon tot persoon.

Effecten Benzedrine

De Engelstalige soldaten kregen twintig milligram Benzedrine per dag. Deze enorme dosis creëerde een superleger met onverbiddelijke eigenschappen:

• Agressief gedrag

• Meer zelfvertrouwen

• Vergrote alertheid

• Geen behoefte aan slaap of voeding

Bijdrage van drugs aan de oorlog in Noord-Afrika

Dit was duidelijk te zien in de ommekeer. Niet veel later na de intrede van de Amerikanen keerde het tij opnieuw. Net zoals een badmintonpluimpje van de ene kant van het net naar de andere kant geslagen wordt, wisselden de overwinningen en verliezen elkaar af voor de Engelstalige bevolking. Tot op 11 november 1942. Op deze dag begonnen de Britten en de Amerikanen Noord-Afrika eindelijk terug te veroveren. De Italianen en Rommels Afrikakorps konden afdruipen. Het was een historische dag met grote impact. Winston Churchill vatte het samen zoals niemand anders dat zou kunnen: “Dit is niet het einde, zelfs niet het begin van het einde, maar het is misschien wel het einde van het begin.”

Hoewel de Amerikanen zonder Benzedrine ook een bijdrage leverden aan de slag om El-Alamein, was hun wondermiddel hoogstwaarschijnlijk toch een van de doorslaggevende redenen. En niet enkel in deze slag. Doorheen heel de oorlog was de drug Benzedrine een belangrijke factor. Zowel voor de Britten als voor de Amerikanen.

Benzedrine bleven de Amerikanen gebruiken in onder andere Noord-Korea, Vietnam (waar 10 % van de soldaten trouwens weer verslaafd was aan heroïne), en zelfs Irak.

Tot 2012: dronepiloten en piloten aan de “Go-Pills”

Tot 2012 gebruikten Amerikaanse dronepiloten en gewone piloten nog steeds “Go-Pillen” om hen alert te houden tijdens nachtmissies. Go-pills staan voor dexedrine van GlaxoSmithKline….. GlaxoSmithKline waarschuwt keurig dat dexedrine je handelingbewaamheid op machines en voertuigen erg kan beïnvloeden. Nu een F16 lijkt me wel een complexe machine om te gaan besturen op iets als dexedrine. Dexedrine (dextroamfetamine) is trouwens gewoon de rechtsdraaiende optische isomeer van amfetamine – SPEED.

Er wordt iets over vermeld in “The Guardian”, https://www.theguardian.com/world/2003/jan/04/afghanistan.richardnortontaylor. Van speed is het een bekend effect dat je ook een beetje “trigger happy” wordt. Maar ja, de Amerikaanse overheid mag natuurlijk wel speed gebruiken in oorlogsoperaties…..Want dexedrine wordt nog steeds gebruikt in het leger en in de marine (Navy Seals bijvoorbeeld). War on Drugs, krijgt zo opeens een heel andere lading. Al is de huidige oorlog tegen drugs natuurlijk sowieso een gigantische mislukking. We kunnen drugs wel feliciteren met het winnen van de War on Drugs….!

Na 2012 gebruikt de US Airforce modafinil. Een medicijn wat men oorspronkelijk gebruikt ter behandeling van narcolepsie. Ook weer iets wat wat illegaal is in de Verenigde Staten, en trouwens ook in Nederland. Je mag het alleen in bezit hebben als je er een recept voor hebt.

Oorlog op Drugs 7

Huidige Tegenstander ISIS Voert Ook Op Drugs Oorlog

Echter ook de aartsvijand van Amerika ISIS voert ook met drugs op oorlog. De meest populaire drug van hun keuze is ook weer een amfetamine achtige, namelijk Captagon. Chemisch eigenlijk wel een heel interessante, want het is een prodrug. De eigenlijke amfetamines komen pas vrij in je lichaam, doordat de captagon in je lichaam wordt omgezet in amfetamine.

Het grappige is min of meer dat het voor het eerst in Duitsland (chemiewerk Homburg nu een onderdeel van Evonik Industries AG) is ontstaan. Duitsland waar ook de pervitine vandaan kwam. Hadden ze daar een voorsprong? Toen was Captagon bedoeld als medicijn tegen narcolepsie, al werd het ook gebruikt door het Amerikaanse leger als drug in oorlogssituaties om soldaten dapperder te maken.

Echter nu heeft Captagon ook wel de bijnamen “The Amphetamine Fuelling Syria’s War” or “The Jihadists’ Drug”. 

Waar bestaat Captagon uit?

Captagon is fenethylline hydrochloride. Fenethylline hydrochloride wordt in het lichaam omgezet in theophylline en amfetamine.

Je ziet het staartje van het molecuul lijkt precies op die van een amfetamine. Het lichaam maakt als het ware een knipje en maakt dat er van Captagon theophylline en amfetamine wordt gemaakt .

 

Drugs En Oorlogen Zijn Van Alle Tijden

Zoals je ziet, zijn drugs en oorlog iets van alle tijden. Er bestaan duizenden varianten van drugs en research chemicals met duizenden effecten. En ze speelden allemaal een rol in de vele oorlogen die hebben plaatsgevonden. De legereenheden zagen drugs als een verlossing of als een hulpmiddel, maar dit was het op lange termijn totaal niet. Een aantal drugs waren (en zijn nog steeds) enorm verslavend. De langetermijneffecten zijn voor de gebruiker aan het begin vaak niet te overzien.

Bovenop afhankelijk worden van een verslavende drug, ervaart de gebruiker vaak ook mentale en fysieke problemen. De lijst met vervelende gevolgen wordt dan alleen maar langer. Al die ellende weegt dan niet meer op tegen de korte termijn voordelen. Alle verslaafde soldaten kunnen hier van meespreken. Drugs zijn wat dat betreft net zo voordelig als nadelig geweest in de de meeste oorlogen. Een les die je daaruit zou kunnen trekken is dat bij gebruik van drugs in een oorlog een duidelijk korte termijn doel voor ogen moet staan. Je geeft een groep de drug. Daarna dien je hen een duidelijk oorlogsdoel te geven. Bijvoorbeeld 3 dagen zonder slaap doormarcheren en vechten is nog te doen. Echter daarna dient diezelfde groep zo snel rust te krijgen. Je geeft ze bijvoorbeeld 2 weken verlof. Voor studie heb je hier wat tips, bijvoorbeeld 2-FMA komt goed uit de research voor dit doel.

Na de oorlog met drugs PTSS bij militairen behandelen

Een feit wat wellicht buitengewoon is voor veel mensen, is dat nu militairen met een Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS) behandeld worden met onder andere ketamine, LSD en ook MDMA (XTC). Iets wat we verder uitdiepen in de artikelen over microdosering en ketamine bij depressie.